 |
| De esquerda a dereita: Aline Riola, Vanesa Trevín, Luli Dopico, Mary Cruz Sabio e Araceli López (foto: Socorro Rey Rego) |
Luli, como repetiu Mary Cruz en varias ocasións, escribe tal e como fala, sen reviravoltas, sen ir na procura de grandes metáforas que a poden desviar cara a camiños sinuosos onde perder o fío do que quixera dicir.
Dicía Voltaire que a escrita é a pintura da voz, xa que logo, estamos a falar dun Antonio López da literatura; Luli cóntanos misterios e intrigas, mais adornadas cunha pátina de hiperrealismo grazas ó cal é quen de nos conquistar dende a primeira páxina, e unha contaxiosa emoción chea de complicidade non nos abandona até o fin do relato.
 |
| Portada do Libro, sobre un óleo de Isabel Rego Fustes |
A concelleira de Cultura de Ortigueira, Vanesa Trevín, abriu o faladoiro dando as grazas a Terras do Ortegal polo seu traballo a prol da cultura da bisbarra, dedicándolle tamén as mesmas palabras a Mari Cru z Sabio polo seu traballo na época que estivo de concelleira, o mesmo que a Aline Riola e a Aracéli López, así como a tódolos presentes porque estas xuntanzas son as que fomentan a unión para acadar unha meta proposta.
|
| Outro momento da presentación (foto: Socorro Rey Rego) |
Mari Cruz Sabio, como presentadora do acto, foi degrañando as calidades e méritos dos intervintes, comezando por Aline Riola, que fai uso da súa tempada de vacacións para botar unha man, sempre necesaria, naqueles pobos máis afundidos na miseria, a súa presencia ven a conto porque un dos protagonistas de Kate@é un emigrante da Costa de Marfil ó que Luli, coma non podía ser doutro xeito, lle da unha boa acollida entre a poboación na que discorre a novela; Aline fixo un pequeno resumo da miserenta vida dos refuxiados e aproveitou para nos lembrar que os nosos pais, avós e bisavós tamén foron emigrantes no seu día, xa que logo, o lugar onde se nace é unha circunstancia que nós non temos a oportunidade de elixir. Non dubidou en sinalar que desta xente tamén se aprende, coma de feito lle aconteceu a ela por terras de Marrocos, India ou Senegal.
 |
| Vista xeral do local de San Roque, coa sala a rebosar (foto: Socorro Rey Rego) |
Aracéli López, presidenta da AECC Ortigueira-Mañón, tamén foi necesaria nesta mesa pois o cancro aparece na novela coma un invitado non desexado, mais instálase no corpo dunha das protagonistas para levar a cabo a súa labor destrutora. Araceli aproveitou esta oportunidade para nos relatar o traballo que levan feito dende a Asociación, e tamén os encomiables proxectos que teñen en mente, e que polo entusiasmo e interese que poñen nos seus cometidos, sabemos que están a piques de conseguir. Deixounos claro cal é a máxima desta impagable Asociación: ó cancro pódeselle gañar e, por suposto, pódese convivir con el sen medo, coma unha enfermidade máis; dende dita Asociación están sempre dispostas a nos axudar a conseguilo.
Tocoulle a quenda a Luli, verdadeira protagonista, a cal, para deixar claro que escribe tal e como fala, relatounos en primeira persoa, lendo o que escribira, o que lle aconteceu o día que tivo que facer unhas probas relacionadas co ditoso cancro; o ambiente mesto e feiticeiro que ía medrando mentres nos falaba tan só escachou cando os aplausos saíron a relucir e, a través das bágoas, a faciana dos alí presentes ficaba esvaída, coma unha mestura de ledicia e dor, ó mesmo tempo que agromaba con nitidez a emoción contida.
Xa sabemos doutro traballo a piques de saír á luz, e Luli, á súa vez, xa sabe que teimamos, con verdadeira obsesión, a publicación deste novo relato.
------------------
Texto: Manel Bouzamayor
Ningún comentario:
Publicar un comentario