LULI, KATE E A FANTASÍA

Portada do libro, cunha composición
sobre un óleo de Isabel Rego Fustes

17 de maio de 2018. Día das Letras Galegas. A xornada prestaba para recollerme ó abrigo da laranxeira e deixarme levar pola sensibilidade que a flor de azahar espallaba polo ar, o libro que me ía facer compaña non podería ser escollido ó chou, tiña que ser meditada a súa eleción. As palabras que ían vestir a narración tiñan, por forza, que axudar a me engaiolar con ledicia no ar primaveral xa fecundado e hoxe ateigado de vida.

Cando o canto do merlo aínda enchía o silencio da mañá, eu xa tiña a Kate@ nas miñas mans, cun illante agarimo fun descubrindo os seus segredos e alumeando as sombras nas que ficaba agochada.

A autora de nena, coa súa avoa materna,
Obdulia Acevedo, natural de Boal (Asturias),
orgullosa coa súa neta.

Luli é unha escritora no seu berce, e non porque non teña tras dela unha bibliografía que a sitúe noutro status de afianzamento -xa chegamos dabondo os ortigueireses e orteganos para colocala no andel do que é merecedora- senón porque considero que o mellor autor é aquel que non é capaz de abandonar a nenez; o escritor máis engaiolante é o que fai uso das súas engurradas mans para encher a virxinal páxina con palabras que ceiban a curiosidade e o interese infantíl; é o xeito máis doado de mesturar realidade e fantasía; é a única posibilidade de ferir a seriedade coa que queren poñer lindes á nosa vida coas armas agochadas nalgunha prohibición gratificante e salvadora. Ó fin e ó cabo, a nenez é a verdadeira patria do home, segundo deixou escrito o bardo Rilke.

Dibuxo de Manuel Martínez Pérez (5 anos) 
que figura na contraportada do libro

Luli, amais de todo o exposto, e coa axuda de Kate, sen dúbida a protagonista, deixa o relato empatinado nun aceno do sorriso e cómplice ollada, sempre presentes na súa faciana; facendo uso das astucias de nena que aínda leva consigo é quen de termos en vilo páxina tras páxina, até tal punto que a propia Kate, confesora e pano de bágoas e ledicias dos demais personaxes, aínda non puido aturar có acontecido.

Non teñas dúbida, Luli, que ó escribir ceibas as túas pantasmas, e nós xogamos con elas, coma fan os gatos cos animaliños que atopan no camiño, para devolverchas espidas, naturais e cheas de vida. Non teño ó meu carón á xa famosa e descoñecida Kate, mais ei de lle contar o acontecido á indecisa bolboreta que cos seus sedutores movementos consegue acougar o reviravoltas do meu maxín, quizais sexa o comezo dunha nova historia, amiga e benquerida Luli.



Texto: Manel Bouzamayor


------------------

Ficha do libro:
Kate @. Obdulia Dopico Cachán. Ed. autora/Sacaúntos. Ortigueira, 2018, 115 páxinas. Edición no venal