Intervención de Álvaro Dávila na Ofrenda a Julio Dávila no 50º aniversario da súa morte.

Álvaro Dávila ante Carlos Breixo, Cronista,
e Juan Cao, concelleiro de Cultura
(foto: concello de Ortigueira)

 

Onte, 11 de xuño, tivo lugar no cemiterio municipal de Ortigueira unha Ofrenda floral a D. Julio Dávila Díaz (1871-1971), xeógrafo e historiador, con motivo do cincuentenario da súa morte, acaecida en Madrid hai exactamente 50 anos. Foi o primeiro dos actos que promoverá a concello de Ortigueira durante os próximos meses para honrar o sexquicentenario do nacemento dun dos seus fillos máis ilustres. Lembremos que foi firme defensor en Madrid dos intereses de Ortigueira e Cronista Oficial  do concello durante case 30 anos (entre 1943 e 1971), e sen dúbida unha das persoas máis queridas polos ortigueireses de onte e de hoxe.

No fermoso lugar que acolle ao cemiterio de Ortigueira, a punta de Requeixo, e ante o panteón familiar dos Dávila, tivo lugar o sinxelo acto que foi seguido con atención por unha trintena de persoas entre membros da corporación, familiares e amigos. O acto -que se pode visualizar aquí no video gravado polo concello- comezou cuns acordes de gaita do director da Escola de Gaitas de Ortigueira, Rodrigo López, e foi presentado por Juan Cao, concelleiro de Cultura e alcalde accidental, por ausencia de titular, Juan Penabad, que deu paso a Carlos Breixo, Cronista Oficial de Ortigueira.

Este fixo, en castelán, en atención á presenza de varios familiares de D. Julio chegados de Madrid, unha breve semblanza do autor da Geografía Descritiva da comarca de Ortigueira. Coa súa coñecida oratoria fixo un canto á súa figura e á sua amizade con Federico Maciñeira e Pardo de Lama, declarando que emitira un informe que lle fora solicitado pola corporación sobre a dedicación a D. Julio dunha rúa ou outro espazo público en Ortigueira en homenaxe á súa figura. Tempo teremos que coñecer a decisión do concello e o resto de actos que haberá ao longo do ano, entre os que a nosa asociación Terras do Ortegal terá unha pequena contribución coa reedición facsimilar dunha das súas obras.

Foto de grupo cos membros da familia
e do concello que interviron no acto

,

A continuación, e previa á colocación da ofrenda floral no interior do Panteón familiar, tivo lugar a intervención de Álvaro Dávila García, bisneto de D. Julio, e encargado de intervir no nome da familia. A súa intervención, moi emotiva, foi realizada en galego, para sorpresa de moitos dos que alí estábamos. E ademáis nun galego moi correcto, por certo, pese a procedencia madrileña de Álvaro, que máis alá de vir nos periodos vacacionais, se está convertendo nun ortigueirés máis, como o demostra a súa permanencia na nosa vila durante moitos meses deste ano de pandemia. Por iso, e co seu permiso, pareceunos de interese reproducir o seu discurso, que contén trazos emotivos que gustará coñecer a moitos ortigueireses.

Por último, indicar que o acto rematou cunha nova intervención musical de Rodrigo, que interpretou o Himno Galego.

Parabéns a toda a familia Dávila e de forma moi especial a Álvaro!

.

Intervención de Álvaro Dávila García

Sr. Concelleiro de Cultura, Cronista Oficial, amigos:

Rodrigo López, director
da Escola de Gaitas

Como derradeiro fillo da derradeira neta de Julio Dávila, troquei a orde legal dos meus apelidos para preservar a súa memoria e teño o orgullo de ser pai doutro Julio Dávila nado en 2020. Polo que en nome da familia e con fonda emoción, quero agradecer ao Concello de Ortigueira a organización de este acto de lembranza e homenaxe a figura de Julio Dávila de cuxo falecemento se cumpren hoxe, 11 de xullo de 2021, 50 anos. Grazas tamén aos representantes dos grupos políticos municipais asistentes polo apoio.

Julio, como tantos galegos, tomou o camiño da emigración. Nos seus primeiros anos no Cono Sur non tivo unha vida doada senon chea de privacións. Porén afrontóunas coas mellores virtudes que se lle presupoñen aos galegos, a resistencia e capacidade de sacrificio. Grazas a esa perserveranza cedo chegaron éxitos profesionais que lle permitiron vivir con maior folgura e poder empregar cada vez máis tempo na súa paixón, a súa terra. Nun primeiro momento desde Buenos Aires con viaxes de ida e volta a Europa, pero marcado emocionalmente por unha desgraza decidíu acelerar o retorno. A morte en Arxentina do seu primoxénito Jesús Manuel, fixo que decidirá regresar coa sua muller Petra e os seus dous fillos máis novos, Isabel e Julio. Trouxeron con eles o corpo de Jesús Manuel a repousar neste panteón, onde anos despois virían a facelo tamén todos eles. Coa cicatriz anímica da perda e coas costas cubertas froito do traballo en Arxentina decidíu autoimporse una obriga gustosa de dedicación total á defensa dos intereses de Ortigueira.

Ese sino elexido, ben podería vir do seu carácter. Quen coñeceron ao meu bisavó Julio Dávila descríbeno como un home organizado, metódico e atento observador. Tal era a súa meticulosidade que anotaba centos de datos, como a temperatura e condicións meteorolóxicas observadas diaria e exhaustivamente. Esta afección polos detalles xunto co seu carácter espartano, austero e discreto, foron as chaves do su intenso e extenso traballo. A sua obra xeográfica ou mesmo os seus esforzos polo correcto uso do xentilicio ortigueirés son sinais da sua sana obstinación sistemática. Mesmo casi desde a sua tumba pódese observar tamén froitos tanxibles dos seus desvelos, como é o Malecón do porto de Ortigueira.

Os seus descendentes herdamos del a paixón por Ortigueira e sentímonos abraiados polo recoñecemento da sua Vila. Celebramos as iniciativas que agora comezan tanto do Concello como da asociación Terras do Ortegal para a divulgación da súa obra. E soñamos con que se cadra inspirados polo seu exemplo poidan xurdir moitos Dávilas novos que dediquen as suas forzas a defensa dos intereses da comarca e a conservación do patrimonio histórico e cultural.

Moitas grazas a todos

Álvaro Dávila García

------------------------- 

Texto da reseña: Xosé María Torres

Fotografias: Marta Fraga (concello de Ortigueira)