Presentación da novela COVID-19, do Club de Lectura de Ortigueira

O pasado venres, 18 de decembro, tivo lugar no Teatro de Beneficencia ortigueirés a presentación dunha novela… en realidade foi tamén a presentación pública do Club de Lectura de Ortigueira, unha organización que botou a andar a principios de 2020. Estes clubs son entidades –en xeral informais- que promoven a lectura e son lugares de encontro de afeizoados a esta práctica multisecular que para algúns é un pracer, para outros unha obriga e para moitos unha distracción na vida diaria. 

O Club de Ortigueira (por que non do Ortegal?) tivo como un dos promotores, e hoxe cabeza visible, a David Rodríguez Morado, un ortigueirés nacido en Suíza, de sólida formación humanística –con estudos nas universidades de Xenebra e París- e que hoxe é un profesional dos idiomas, pero sobre todo amante da Cultura. A actividade do Club plásmase en reunións nas que se comenta, explica e debate sobre un libro e o seu autor, previamente seleccionados, que na reunión auroral foi Las montañas de la niebla, de Antonio Rivera Losada. Reunións que se viron abruptamente suspendidas trás a celebración da primeira, en marzo, pola chegada da pandemia de coronavirus, a covid-19. Curiosamente, aínda que as reunións se suspenderon, non sucedeu o mesmo coa interacción dos compoñentes do Club, que aceptaron o reto -saído segundo parece da concellería de Cultura de Ortigueira- de escribir algo sobre a pandemia. Ese algo callou, como revelou David na presentación do acto, na redacción dun texto común entre todos os membros do Club, que tras uns compases iniciais, tomou forma de novela, un desafío que non presumimos doado.

Carmen Loureiro foi oi a persoa encargada de describir e analizar o relato, a novela, de nome curioso, pouco literario, exactamente o nome da enfermidade que asola nestes momentos a toda a humanidade, tal vez, un exercicio de exorcismo e de enfrontar o problema de cara. Carmen, mestra e profesora de Filosofía, debullou con amenidade, pero sobre todo con agarimo, o relato, tinguido de realismo máxico, revelando as influencias que ela constataba no texto dalgunha autora consagrada –como é Obdulia Dopico- que formaba parte do grupo de persoas que escribiron a novela.

Polo demáis, se ben no acto non se utilizou esta palabra, hai que sinalar que a xuizo deste cronista, a novela é un experimento (no bo sentido) literario, pois xorde da colaboración de 13 persoas; na Literatura –e xa non digamos noutras artes- non son estrañas as obras elaboradas por dúas persoas; pero máis alá desa cifra son realmente infrecuentes, co que esta obra bate records neste ámbito da autoría.

Dicía que Carmen, profesora de Filosofía (aínda que parecía de Literatura, pola riqueza do estudo, pola análise das personaxes, polo entusiasmo e pracer que dixo lle ocasionaba a lectura!) fixo a intervención máis longa, que foi escoitada con atención pola trintena de persoas que, cumprindo estritamente o protocolo preventivo anti-covid-19, disfrutaban dun dos poucos actos culturais que se puideron celebrar en Ortigueira nos últimos nove meses, suspendidos case todos, como desde Terras do Ortegal puidemos constatar, pola enfermidade que da nome ao libro.

Un nome, COVID-19, que centrou os primeiros instantes da intervención de Victoria Díaz Castañeira, a autora seleccionada para representar ao conxunto dos 13 autores (8 mulleres e 5 homes); Victoria, mestra e profesora en varios institutos da bisbarra, sinalou que o nome non lle terminaba de  gustar, que non lle parecía apropiado, algo que non sorprende a quen coñecemos a Victoria, unha persoa de lúcida inspiración, de poética conversa, que se deixa levar polo encanto das imaxes noutra das facetas culturais que cultiva con maestría: a fotografía artística. Procurando fuxir desa inconcreción, subiu ao estrado do teatro cun texto escrito, que leu de forma concisa, para centrarse na experiencia literaria da creación desta obra.

Finalmente, o músico Cristopher Martínez Sandomingo, a cuarta das persoas que interviron no acto, interpretou  -música e literatura son sempre boas compañeiras, como as musas Euterpe e Calíope (ou Polimnia?)- dúas pezas que deron calor ao sempre frio teatro. Cristopher, outro rapaz ortigueirés nacido en Suíza, está finalizando o grao profesional de trompeta, piano e percusión no conservatorio Xan Viaño de Ferrol. E foi el o responsable de pechar o acto, executando ao piano, con singular fermosura, o Himno Galego cos asistentes postos en pé.

Os nosos parabéns ao Club de Lectura de Ortigueira, así como ás persoas que escribiron a novela COVID-19. Que ese esforzo pola Cultura siga e aumente.

Ah, e que os lectores disfruten!; para eles foi feita esta obra!

----------- 

Texto: Xosé Mª Torres

Fotos: Xosé Mª Torres